Florijan Albert mađarski je fudbaler poznatiji pod nadimkom “Car”, a cijelu karijeru proveo je u Fernecvarošu, čija je legenda i ostao, a na današnji dan 1967. godine svoju karijeru je krunisao osvajanjem Zlatne lopte.
Pedesete godine prošlog vijeka bile su tinejdžerske godine Alberta, ali i zlatne mađarskog fudbala.
Mađarski “Car” odrastao je posmatrajući zlatni tim te države, a bio je odlučan u namjeri da to isto i on učini, ali svaka priča heroja ima svoj loš dio.
Kada je imao 14 godina njegovom ocu je uskraćeno pravo na boravak u Budimpešti, pa je porodica morala da se vrati na selo.
“Ujutru sam se budio u 4 i 30 da stignem na voz, učio sam i trenirao tokom dana. Ponekad bi se sa treninga vratio tek u 10 sati uveče.” govorio je Florijan.
No, ljudi u Ferencvarošu su ga brzo zavoljeli.
Kada je imao 17 godina Šandor Tatrai, trener prvog tima Ferencvaroša, doviknuo mu je na treningu mladih: “Flori, sjutra igraš u prvom timu.”
U tunelu starog Nepstadiona čuo je urlike gomile, a trema ga je u prvom poluvremenu pojela.
No, u drugom je bila druga priča. Sav trud koji je uložio kako bi se našao tu konačno se isplatio. Dva gola u debitantskoj utakmici u dresu Ferencvaroša bili su samo najava za ono što je tek dolazilo.
Golovi za Ferenc su se nizali, a onda je prije punoljetstva debitovao za reprezentaciju.
Pet golova u orvih šest utakmica za seniorski tim Mađarske, uključujući i ondaj protiv Zapadne Njemačke, utvrdili su njegov status nove fudbalske legende.
Njegovi podvizi pomogli su Mađarskoj da završi na trećem mjestu na Olimpijskim igrama 1960. i na Evropskom prvenstvu 1964. godine.
Na klupskom nivou, Florijan Albert je predvodio Ferencvaroš do najvećeg trenutka u istoriji i podizanja Kupa međugradskih sajmova 1965. godine.
Turnir je bio rani ekvivalent Lige Evrope. Ferencvaroš je pobijedio Mančester Junajted i Romu prije nego što je u finalu savladao Juventus sa 1:0.
Nesumnjivo, Albertov najbolji trenutak dogodio se na Svjetskom prvenstvu 1966. godine. Svojim varljivim hodom, Mađar je doveo svoju ekipu do impresivne pobjede nad Brazilom 3:1.
Na današnji dan 1967. godine dobio je informaciju da je osvajač Zlatne lopte, a samo dva dana kasnije postao je popularan širom svijeta.
U borbi za najprestižniju nagradu koju fudbaleri mogu da dobiju, Mađar je pobijedio fudbalera Mančester Junajteda Bobija Čarltona sa 28 poena prednosti.
Florijan je do danas ostao jedini mađarski fudbaler koji je osvojio tu nagradu.
Nažalost, dvije godine kasnije doživio je povredu ukrštenih ligamenata što je značilo da više nije mogao igrati na nivou na kom je igrao ranije.
Onako kako je mogao nastavio je da igra i doprinosi svom voljenom klubu i državi sve do 1974. godine kada se konačno povukao sa 33 godine.
Ukupno je postigao 250 golova u 350 utakmica za Ferencvaroš, što je klupski rekord koji do danas niko nije prestigao.
Florijan Albert nije bio običan fudbaler. Bio je napadač koji je koristio sve mane protivnika, ali i timski igrač opasno temperamentan.
Na kraju fudbalske karijere posvetio se klubu u administrativnom smislu, a pojavljivale su se spekulacije da je učestvovao u mutnim poslovima i dogovorima.
Umro je 2011. godine nakon komplikacije operacije srca kojoj je bio podvrgnut.
Stadion Ferencvaroša od 2007. godine nosi ime po svojoj najvećoj legendi – Florijanu Albertu.
