Opsesija ljudske vrste je da u nečemu bude jedinstvena. Nekima, tačnije rijetkima to pođe za rukom, a većina ostane samo na nivou neostvarene želje. Klarens Sedorf, istinska fudbalska legenda se tokom igračke karijere čak 4 puta popela na sami vrh evropskog klupskog fudbala. Sve to je učinio sa tri različita kluba, što nikada niko prije i poslije njega nije uradio. Osjetio je miris i erupciju slavlja na ulicama Amsterdama, Madrida i Milana, a od prvog do poslednjeg dana igračke karijere je gazio po notama suvog uspjeha.
Možda bi mnogi, tog prvog dana aprila, davne 1976. pomislili da je šala da se u Surinamu rodio jedan budući veliki šampion po imenu Klarens Sedorf. Ipak, na sreću fudbalskog svijeta, to je bila gola istina. Klarens je u fudbalskom smislu bio dijete Ajaksove škole fudbala, a za prvi tim je debitovao 1992. u duelu sa Groningenom. U tom momentu, imao je nepunih 17 godina, što ga čini najmlađim debitantom ikada u dresu ovog holandskog velikana. To nije bio debi radi statistike i radi toga da se o nečemu ima pisati. To je bio debi mladića koji je zaista obećavao i koji je svoju klasu potvrdio u sezonama koje dolaze.
Već u sezoni 1994/95 osvaja u dresu Ajaksa svoju prvu Ligu Šampiona, a do tada bilježi i 2 titule u nacionalnom šampionatu, pri čemu njegova uloga nije bila sporedna, već se itekako postarao da ostavi svoj potpis na tom putovanju ka istorijskim trofejima. Koliko je Serija A bila u tom momentu liga bez premca govori podatak da je naredna Sedorfova stanica bila ni manje ni više nego Sampdorija, bez obzira što je on u svojoj biografiji već imao klupsku titulu prvaka Evrope. U Sampi je bio svega jednu sezonu i plavo-bijeli dres mijenja onim sa čistom bijelom bojom, onim koji se vijori na Santijago Bernabeu.
U Real Madridu provodi 3 sezone i tokom tog perioda osvaja još jednu Ligu Šampiona i jednu La Ligu (nacionalno prvenstvo u Španiji). Ponovo je bio jedan od ključnih igrača u finalu Lige Šampiona i pobjedi Madriđana na Juventusom, rezultatom 1:0. Evropska odiseja se za njega nastavlja na Đuzepe Meaci, gdje 2 godine, sa manje rezultatskih uspjeha igra za Inter iz Milana. Taj period u Interu kao da je bio uvertira za sve ono što je dolazilo, za onaj period po kom ga najbolje pamti fudbalska javnost.
2002. godine mijenja klub, ali ne i grad, ime stadiona ali ne i stadion. Plavu boju mijenja crvenom, postaje uzdanica tima iz Milanela. U ovom klubu se zadržava punu deceniju, osvaja 2 titule Lige šampiona (u finalima iz 2003. i 2007. gdje su protivnici bili Juventus i Liverpul) i 2 Skudeta. Postaje nezamjenljiv šraf u ekipama koje su sa najviše uspjeha vodili Karlo Anćeloti i Masimilijano Alegri. Postaje dio vječnog veznog reda, sa igračima kakvi su bili Andrea Pirlo i Đenaro Rino Gatuzo. Igrački posmatrano, bio je savršen miks njih dvojice, kompletan veznjak sa klasom ali i eksplozijom u nogama.
Na kraju karijere, unio je i malo egzotike u svoj fudbalski CV, time što je potpisao za brazilski Botafogo i u njemu proveo skoro 2 godine. Nakon završetka fudbalske karijere je imao i trenersku epizodu u Milanu, ali te sezone nijesu bile tako produktivne kao one u kojima je kao igrač podizao pehare namijenjene pobjednicima u različitim takmičenjima.
U paralelnog mikrokosmosu, u dresu reprezentacije Holandije, odigrao je 87 utakmica i postigao 11 golova, ali nije pomogao svojim saigračima da dođu do titule svjetskog ili evropskog prvaka, iako je to bila ekipa za pamćenje sastavljena od velikog broja fudbalskih majstora. Bez obzira na ne tako plodnu reprezentativnu karijeru, Klarens Sedorf je ostao zabilježen u fudbalskim udžbenicima kao polivalentan igrač, onaj koji je uvijek bio pozitivna ćelija u ekipi, pravi timski igrač i ono njavažnije, rođeni pobjednik.
