Jedno od najprestižniji takmičenja u muškom tenisu jeste upravo Dejvis kup, koji je poslednjih dana glavna ”tema” svih ljubitelja ”bijelog sporta”.
Ono što ga čini jako važnim događajem jeste činjenica da se na njemu takmiče nacionalni timovi.
Elitnu Svjetsku grupu čine 16 država, a nacionalni timovi moraju izboriti mjestu u istom, nakon čega se sve reprezentacije takmiče u kup-sistemu koji se igra četiri vikenda svake godine. Reprezentacije igraju od 3-5 mečeva. I dok se prvog dana igraju dva singl meča, drugi dan je rezervisan za meč parova, da bi se treći dan ponovno igrala (po potrebi) dva singl meča.
Svi mečevi se igraju na pet setova.
Porijeklo Dejvis kupa ide još od Dwightu F. Davisa, studenta sa Harvarda koji je 1899. godine došao na ideju da organizuje takmičenje između studenata harvardskih univerziteta i britanskih tenisera.
Prvi zvanični meč odigrao se 1900. godine između SAD-a i Velike Britanije, nakon čega su se pridružile i ostale zemlje. Danas takmičenje koje broji 133 nacionalna tima organizuje i prati IFF.
Trofej na Dejvis kupu, poznatiji kao ”Salatara” izrađen je od šest kilograma srebra,a preliven je zlatom. Visina mu je 33 centimetra, a dizajnirao ga je Rovland Rods. Imena finalista iz 1993. godine ugravirani su na trofeju.
Kako su se pobjednici gravirali na peharu, ponestalo je mjesta, pa je odlučeno da se izradi i srebrni tanjir koji će stajati iznad ”Salatare”, međutim ni to nije bio kraj. Kako je takmičenje postajalo sve popularnije napravljen je i prsten od drveta.
Malo prije smrti čuveni Dejvis je rekao: ”Da sam znao da će imati toliki značaj, napravio bih zlatni pehar.” Nakon njegove smrti organizatori su odlučili da izrade još tri prstena, kako bi stala imena svih pobjednika.
