U svijetu sporta važi nepisano pravilo da su najbolji oni igrači koji svoje saigrače čine boljim. Jedan od takvih, koji je svojom pojavom na terenu i van njega plijenio je bio Samjuel Eto. Toliko je toga što bi se moglo reći za ovog fudbalskog šampiona, da se komplimenti skoro pa sudaraju. Jedan od najvećih izdanaka afričkog fudbala, zlatni , ponos Kameruna, statistička greška Real Madrida i najbolji bek među klasičnim golgeterima. Šta god od od toga bilo rečeno, u potpunosti pripada Samiju Etou.
Kao šesnaestogodišnji klinac je stigao na Santiago Bernabeu i svoju fudbalsku sreću probao tražiti tamo gdje je traže najbolji. Dres Real Madrida i Samjuel Eto naprosto nijesu išli ruku pod ruku i poslije par sezona provedenih uglavnom na pozajmicama, uslijedio je transfer u Majorku. Vrijeme će pokazati da je Samjuel Eto najveća greška ili najlošija procjena sistema Real Madrida u proteklim decenijama, dok je to istovremeno postao i najbolji transfer Majorke, možda i u cjelokupnoj istoriji tog kluba.
Boravak na sunčanoj Majorci je bio idiličan za mladog Kamerunca, koji je u tom periodu bio pravi fudbalski predator, gladan golova i dokazivanja. Posebno se pamte te partije protiv bivšeg kluba, kada je prodorima, golovima i utrčavanjima cijepao odbranu Real Madrida. Kao da je u svakom novom susretu želio da obnove gradivo o tome koliko su pogriješili sa njim. Epilog igranja u Majorci je 70 golova na 165 utakmica, uz osvojen Copa del Rey, čime je ispisana istorija ovog kluba.
Sve to je bila samo uvertira u najplodniji i vjerovatno najljepši dio života i karijere Samjuela Etoa, a to je boravak u Barseloni. Punih 5 sezona i impozantna statistika sa 130 postignutih golova na 199 odigranih utakmica. Tri osvojena trofeja u La Ligi i dva veličanstvena trofeja u Ligi Šampiona, gdje je na oba finalna meča uspio postići po gol, što je malo kome u istoriji fudbala pošlo za nogom. Mimo tih statističkih podataka koji vjerno odslikavaju veličinu Samjuela Eto, postoji i nešto što se krije između redova.
Kao i svi veliki igrači, on je istinski pripadao tom timu. Bio je član dva udarna napadačka tria. Pri prvoj tituli prvaka Evrope, tu je bila magija koju su sačinjavali Ronaldinjo, Leo Mesi i Samjuel Eto, dok je u pohodu na drugu titulu u Ligi Šampiona, mjesto Ronaldinja zauzeo Tijeri Anri. Barselona je tih godina bila sinonim za fudbal, a Samjuel Eto bio njen lojalni vojnik.
Kada je te 2009. godine u trampi Ibrahimović-Eto, otišao kod Žoze Murinja u milanski Inter, kao da je dio Barselone sa njim nestao. Činilo se da nikada više ne može biti dio takve hemije ili ekipe. Pokazalo se suprotno, da hemija nije tamo gdje joj kažu, već tamo gdje je Samjuel Eto. U toj prvoj sezoni je osvojena tripleta, dupla kruna u domaćem prvenstvu uz spektakularan triumf u Ligi Šampiona. U finalu je pao Bajern iz Minhena, a u polufinalu Etoov bivši klub, Barselona.
Taj pohod na Ligu Šampiona u Interu je izrodio i jednu od simpatičnijih fudbalskih priča u 21. vijeku. U polufinalnom duelu sa Barselonom, Inter je grčevito čuvao rezultat, dok je Barselona preselila cijeli tim u protivnički kazneni prostor. U toj odbrambenoj formaciji, Samjuel Eto je igrao na poziciji beka i to pomjeranje sa centarfora na beka je odradio onako kako njemu jedino dolikuje. Profesionalno, sa osmjehom na licu i borbom do poslednjeg atoma snage. Inter je postao šampion Evrope, a Samjeul Eto dobio titulu najboljeg beka među centarforima.
Nakon Intera, igranje na visokom nivou je prestalo, sa izuzetkom par sezona u Evertonu i Čelsiju, obzirom da je ostatak karijere proveo u tadašnjoj hit ekipi Anžiju iz Mahačkale (zajedno sa Robertom Karlosom), Samdoriji, te par ekipa iz Turske i Katara.
Kao i svaki veliki šampion, Samjuel Eto je igrao i za ideale. Najbolji je strijelac u istoriji reprezentacije Kameruna, sa 56 pogodaka na 118 utakmica. Cijelog sebe je ostavio za dres sa nacionalnim grbom, a kao rezultat je stigla i zlatna medalja na Olimpijskim igrama iz 2000. godine, baš kao i dva osvojena Afrička kupa nacija iz 2000. i 2002. Samjuel Eto je čak 4 puta proglašavan za najboljeg igrača Afričkog kontinenta, što je rekord. Taj podatak ima dodatnu težinu ako se uzme u obzir da da su konkurencija bili igrači poput Didijea Drogbe, Kolo i Jaja Turea, Mikael Esien.
Danas, Samjuel Eto obavlja funkciju predsjednika Fudbalskog Saveza Kameruna. Dakle, druga uloga, a smisao isti. Živjeti za i živjeti fudbal.
